Παράπλευροι στόχοι των εκλογών

          Στις επερχόμενες εκλογές, όπως και σε κάθε εκλογές, υπάρχουν κάποιοι παράπλευροι στόχοι, που αφορούν, όχι μόνο την εκλογική επιτυχία, αλλά την διάδοση του εθνικιστικού μηνύματος στην κοινωνία.

Κατά συνέπεια, μπορεί μία είσοδος στην βουλή, μια ισχυρή παρουσία ενός τοπικού συνδυασμού στην περιφέρεια ή στους δήμους να είναι μια επιτυχία, όσον αφορά την παρούσα πολιτική επιρροή, αλλά παράλληλα  ένας πολύ σημαντικός στόχος πρέπει, και μπορεί, να είναι να περάσει ένα εθνικιστικό μήνυμα στην κοινωνία, ένα μήνυμα ότι δεν είμαστε λίγοι. Να περάσει το μήνυμα σε κάθε έναν Έλληνα που βλέπει και ενοχλείται από τη συνεχιζόμενη παρακμή ηθών και αξιών, αλλά νομίζει ότι είναι μόνος επειδή δεν βλέπει κανέναν άλλον να αντιδρά, ότι δεν είναι μόνος. Αυτό μπορεί να αποτελέσει μια αρχή στην αναμόρφωση της κοινής γνώμης.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν καταφέρει να ελέγχουν την κοινή γνώμη. Κατά μια αγνή άποψη η κοινή γνώμη δεν είναι παρά η συνισταμένη των προσωπικών απόψεων όλων των πολιτών. Όμως στην πράξη πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι δεν είναι όλοι οι πολίτες ισχυρογνώμονες. Πάρα πολλοί και ίσως οι περισσότεροι αναζητούν στον κοινωνικό περίγυρο την επιβεβαίωση της γνώμης τους ή της αίσθησης τους για κάποιο θέμα. Εάν συναντήσουν μια γενική απόρριψη, πολύ συχνά αναδιαμορφώνουν την άποψη τους. Κάποιοι άλλοι. μη έχοντας δική τους άποψη, επαναλαμβάνουν την άποψη που έχουν ακούσει περισσότερο στην κοινωνία ως γενικό κανόνα.

Σε αυτή την κοινωνική διεργασία διαμόρφωσης της κοινής γνώμης επεμβαίνουν τα ΜΜΕ τα οποία έχουν μπει στα σπίτια όλων μας. Διοχετεύοντας στη διαδικασία σχηματισμού της κοινής γνώμης πάντα τις απόψεις που συμφέρουν τους ιδιοκτήτες τους, καταφέρνουν σιγά σιγά, να τροποποιήσουν την κοινή γνώμη προς το συμφέρον τους. Έτσι π.χ. ο πολίτης που εκφράζει ανησυχίες ή του φαίνεται εντελώς παράλογο να μπορεί να μπει και να εγκατασταθεί στη χώρα μας όποιος θέλει, όποτε θέλει χωρίς κανένα έλεγχο, «καταπίνει» τις αντιρρήσεις του χάριν της κοινωνικής αποδοχής αποδεχόμενος αυτό που νομίζει ότι αποτελεί την κοινή γνώμη.

Με την ισχυρή παρουσία εθνικιστικών ψηφοδελτίων στις επερχόμενες εκλογές μπορεί να ξεκινήσει σιγά σιγά μία αντίστροφη διαδικασία, μια διαδικασία επανεμφάνισης της πραγματικής κοινής γνώμης. Η διαδικασία αυτή μπορεί να ξεκινήσει από τις φιλικές παρέες, όπου επιτέλους ο κάθε κρυφός εθνικιστής, γνωρίζοντας πια ότι δεν αποτελεί μια μηδαμινή μειοψηφία, θα έχει το θάρρος της γνώμης του, επιτρέποντας έτσι να ξεδιπλωθούν οι πραγματικές απόψεις της κοινωνίας μας, σχετικά με μία σειρά από θέματα, που βρίσκονται αυτή τη στιγμή βαθειά θαμμένες.

          Τέτοια ώθηση μπορεί να δώσει η υπερψήφιση «ακραίων» ψηφοδελτίων όπως αυτό του Μιχαλολιάκου στην Αθήνα ή του Γεωργιάδη στην Αττική, ανεξάρτητα από την οποιαδήποτε προσωπική άποψη μπορεί να έχει κάποιος για τα συγκεκριμένα πρόσωπα. 

Διαφορετικότητα και Eθνικισμός

Πολλά έχουν ειπωθεί σχετικά με τον εθνικισμό και το δικαίωμα στη διαφορετικότητα. Εμφανίζονται κατά καιρούς διάφοροι υπηρέτες του καθεστώτος που υποστηρίζουν ότι εμείς οι εθνικιστές προσβάλουμε το δικαίωμα στη διαφορετικότητα των ανθρώπων και άλλα τέτοια γραφικά. Η πραγματικότητα βέβαια είναι τελείως διαφορετική. Στην πραγματικότητα η μόνη πολιτική δύναμη που υπερασπίζεται την διαφορετικότητα είναι ο εθνικισμός. Για να υπερασπιστείς το δικαίωμα στη διαφορετικότητα πρέπει πρώτα να καταλάβεις τις βασικές αιτίες που κάνουν τους ανθρώπους διαφορετικούς.

Οι πολιτικές δυνάμεις που αρνούνται πεισματικά ότι οι άνθρωποι γεννιούνται διαφορετικοί είναι αυτές που βρίσκονται σε απόλυτη αδυναμία να υπερασπίσουν το δικαίωμα της διαφορετικότητας. Πως είναι δυνατόν να υπερασπιστείς την διαφορετικότητα όταν αρνείσαι ουσιαστικά την ύπαρξη της; Πως είναι δυνατόν να κατανοήσεις την διαφορετικότητα στις ανθρώπινες συμπεριφορές που εμφανίζεται στον κόσμο όταν προσπαθείς να την ανάγεις, μόνο στον περιβαλλοντικό παράγοντα, αρνούμενος την ύπαρξη του γενετικού; Εμείς οι εθνικιστές ξέρουμε καλά ότι η διαφορετικότητα των ανθρώπων δεν οφείλεται μόνο στις διαφορετικές τους εμπειρίες, αλλά ότι οι άνθρωποι είναι και από την φύση τους διαφορετικοί. 

Οι φιλελεύθερες και προοδευτικές δυνάμεις ακολουθώντας αυτόν τον δογματισμό απομακρύνονται όλο και περισσότερο από την υπεράσπιση του δικαιώματος του να είσαι διαφορετικός. Στην πραγματικότητα με τις δογματικές τους θέσεις εξυπηρετούν την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, προσβάλλοντας την διαφορετικότητα των ανθρώπων. Η επίκληση του διαφορετικού περιβάλλοντος και των διαφορετικών εμπειριών δεν αρκεί για να ερμηνεύσει την ποικιλία των διαφορετικών ανθρώπινων συμπεριφορών και επιλογών που υπάρχουν στη Γη.

Στην πραγματικότητα μόνο όταν αποδεχτείς την ύπαρξη ανθρώπων που γεννήθηκαν διαφορετικοί, μπορείς πραγματικά να καταλάβεις το κόσμο γύρω σου και να περιορίσεις τις "ρατσιστικές" συμπεριφορές. Οι πολυπολιτισμικές κοινωνίες αναπτύσσουν τις διαφυλετικές συγκρούσεις, καθώς οι διαφορετικοί πολιτισμοί δεν είναι σε θέση ερμηνεύσουν την συμπεριφορά των άλλων εθνικών ομάδων και οδηγούνται αναπόφευκτα σε σύγκρουση. Μόνο οι εθνικές κοινωνίες είναι σε θέση να περιορίσουν τις συγκρούσεις στο μέγιστο εφικτό βαθμό.

Τελικά μόνο ο εθνικισμός είναι αυτός που προασπίζεται και αγωνίζεται πραγματικά για την διαφορετικότητα, είτε αυτή αφορά εθνικές ομάδες είτε οτιδήποτε άλλο. Οι πολυπολιτισμικές κοινωνίες είναι ανεφάρμοστες στην πράξη, και όταν επιβάλλονται οδηγούν τελικά στην γκετοποίηση των διαφορετικών εθνικών ομάδων, επαναφέροντας έτσι την φυσική τάξη, που είναι οι εθνικές κοινωνίες. Έτσι μικρές εθνικές κοινωνίες υπό μορφή γκέτο σχηματίζονται διαψεύδοντας έτσι τους δογματισμούς τους.

Οι προοδευτικές θεωρίες περί αφομοιώσεων διαφορετικών πολιτισμών δείχνουν πόσο λίγο οι προοδευτικές-καθεστωτικές δυνάμεις καταλαβαίνουν την εθνική διαφορετικότητα. Πως είναι δυνατόν να υπερασπίζεσαι την διαφορετικότητα, όταν υποστηρίζεις ότι ο αλλογενής, επειδή ζει στην Ελλάδα θα γίνει τελικά σαν εμάς; Ο αλλογενής ούτε θέλει ούτε πρόκειται να γίνει σαν κι εμάς. Οι θέσεις αυτές είναι τελικά επικίνδυνες και για τους Έλληνες αλλά και για τους αλλογενείς που φυσικά δεν έχουν καμία όρεξη να αφομοιωθούν. Έτσι οι προοδευτικές θεωρίες, είτε εμφανίζονται ως θεωρίες πολυπολιτισμού είτε ως θεωρίες αφομοιώσεως είναι άκρως επικίνδυνες για την πορεία του έθνους.

Οι εθνικιστές θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για τα εθνικά ιδεώδη και την διαφορετικότητα των εθνών, ώστε να περιορίσουν έτσι τη ζημιά που προσπαθεί να κάνει το καθεστώς στο έθνος, εκμεταλλευόμενο τους δογματισμούς που έχει εμφυτεύσει στην κοινωνία μέσω της προπαγάνδας του.