Όταν το παρακράτος δολοφονεί

Νέα επίθεση της τρομοκρατίας, ένας νεκρός.
Δημοσιογράφος ήταν το θύμα, στα πλαίσια λοιπόν της ιδεολογίας
"Aλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι"

    Κανένα πρόβλημα λοιπόν, ένας δημοσιογράφος λιγότερος για τους τρομοκράτες, ένας bloger λιγότερος για το κράτος. Όλοι ευτυχισμένοι. Ένας δημοσιογράφος λιγότερος θα λένε οι τρομοκράτες στους οπαδούς τους.
      Ναι, άλλα ποιος δημοσιογράφος; Ένας bloger που έβγαζε τα απλυτα τους στη φόρα. Ένας Bloger που έκραζε, μιλώντας στο ύφος του λαού με τη γλώσσα του λαού. Το troktiko είχε φτάσει στην κορυφή της ιντερνετικής ενημέρωσης. Είχε αφήσει πίσω του ακόμα και το in.gr. Το troktiko πλέον ασκούσε πολιτική επιρροή. Το troktiko τους είχε μπεί στο μάτι, έπρεπε να βγει από τη μέση. Το κράτος απόφάσισε , το παρακράτος εκτέλεσε. Οι υποταγμένοι δημοσιογράφοι βγήκαν να πενθήσουν. Είχε πεθάνει ο πιο ελεύθερος από αυτούς, ο μόνος που έλεγε αυτά που όλοι ήξεραν, ο μόνος που τους έκραζε τους πάντες, ο μόνος ασυμβίβαστος έστω και ανωνύμως. Από μέσα τους είχαν βρει και μια δικαιολογία για την υποτακτικότητα τους για την δουλοφροσύνη τους. "Να τι παθαίνουν οι ελεύθεροι, να τι παθαίνουν όσοι μιλάνε" θα σκέφτονται τώρα.
      Θέλουνε να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι ο Γκιόλιας δολοφονήθηκε επειδή ενόχλησε τους τρομοκράτες. Όμως όλοι όσοι διαβάζαμε το troktiko ξέρουμε ότι το troktiko είχε ενοχλήσει πολλούς , πάρα πολλούς. Άρα οι ύποπτοι είναι πολλοί και όταν αυτοί που δολοφονούν εκτός από τους δικούς τους οπαδούς ικανοποιούν συγχρόνως και την εξουσία, τότε επάξια κερδίζουν το τίτλο των παρακρατικών.

Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι
κράτος της δεξιάς = δεξιό παρακράτος.
κράτος της αριστεράς = αριστερό παρακράτος.