Η Αμερικανική αποχώρηση από το Ιράκ

Μετά από 7 περίπου χρόνια παραμονής στο Ιράκ οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την λήξη της επιχείρησης και την αποχώρηση των στρατευμάτων τους από το Ιράκ. Γιατί όμως έγινε αυτή η επιχείρηση και τι στόχους πέτυχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι σήμερα. Ό περισσότερος κόσμος φυσικά και έχει καταλάβει ότι ο πόλεμος αυτός είχε γίνει για τον έλεγχο του Ιράκ και των πετρελαίων του. Το κράτος του Ιράκ ήταν ένα ανεξάρτητο κράτος υπό τον έλεγχο του Σαντάμ Χουσείν , το οποίο δεν συνεργαζόταν με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Η.Π.Α. εισέβαλαν και κατέλαβαν το Ιράκ εγκαθιδρύοντας έτσι μια κατοχική κυβέρνηση.
Οι Η.Π.Α λόγω του μεγάλου κόστους της παραμονής των κατοχικών στρατευμάτων παίρνουν ένα ρίσκο, να αποχωρήσουν από την χώρα, πιστεύοντας ότι και χωρίς τις στρατιωτικές δυνάμεις θα διατηρήσουν την πολιτική τους επιρροή. Το πως θα προσπαθήσουν να τα καταφέρουν, χωρίς την στρατιωτική τους παρουσία, δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Είναι ο ίδιος τρόπος που τα πολιτικά πράγματα των χωρών του δυτικού κόσμου καθορίζονται με ευχέρεια από το ίδιο παγκόσμιο σύστημα, την ίδια παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Ο ιρακινός λαός θα κληθεί ελεύθερα να συμμετάσχει σε εκλογές, έχοντας να επιλέξει από τουλάχιστον 2, σχεδόν όμοια αμερικανόφιλα κόμματα αποτελούμενα από τους μέχρι πρότινος δοσίλογους των Αμερικανών. Όποιο κόμμα ή όποιος πολιτικός τολμήσει να υπερασπιστεί πολιτικές ενάντια στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων θα κατηγορείται αυτόματα ως φιλοσανταμικός, φιλοτρομοκράτης ακραίος ή φανατικός. Οι ιρακινοί θα ψηφίσουν τον λιγότερο κακό αλλά το αποτέλεσμα τον εκλογών θα είναι ουσιαστικά αδιάφορο.
Στη συνέχεια της πολιτικής ζωής του Ιράκ θα συμβαίνει ότι και στις υπόλοιπο ελεγχόμενο κόσμο. Τα κόμματα που θα προβάλλονται περισσότερο θα χρειάζονται πολλά χρήματα για να επιτύχουν τη προβολή τους και έτσι θα είναι ελεγχόμενα από τους χρηματοδότες τους. Βεβαίως όμως το σχέδιο αυτό μπορεί να αποτύχει, καθώς στο Ιράκ υπάρχουν πάρα πολλές ένοπλες ομάδες που μπορεί να μην επιτρέψουν τα σχέδια των Αμερικανών. Θα δούμε στο μέλλον τι θα γίνει.
Παρατηρώντας την κατάσταση αυτή οι πραγματικά ανεξάρτητες χώρες της περιοχής προετοιμάζονται για τη νέα κατάσταση ώστε να αποφύγουν τα αρνητικά για αυτούς ενδεχόμενα και να προωθήσουν τα θετικά. Το Ιράν, η Τουρκία και το Ισραήλ, έχουν ξεκάθαρα ανεξάρτητη στρατηγική για να προωθήσουν τα σχέδια τους. Η Τουρκία π.χ. βλέπει, για πρώτη φορά μετά από καιρό τα συμφέροντα της να είναι σε σύγκρουση με αυτά του Ισραήλ, καθώς το ενδεχόμενο το Ιράκ να διχοτομηθεί και να δημιουργηθεί ανεξάρτητο Κουρδιστάν είναι εξαιρετικά δυσμενές για την Τουρκία.
Σε όλες αυτές τις εξελίξεις βέβαια συμμετέχουν μόνο οι ανεξάρτητες χώρες, οι ημιανεξάρτητες-εξουσιαζόμενες χώρες απλά παρακολουθούν. Δεν χωράει αμφιβολία ότι σε αυτές τις εξουσιαζόμενες μη ανεξάρτητες χώρες που απλά παρακολουθούν βρίσκεται και η Ελλάδα. Σε αυτό το κλίμα βλέπουμε το υφυπουργό εξωτερικών να παρακολουθεί από κοινού με τον Τούρκο υπουργό τον αγώνα Ελλάδας-Τουρκία και να χαριεντίζετε μαζί του φορώντας τουρκικά κασκόλ.