Το δημοψήφισμα στη Τουρκία

Τη Κυριακή διεξήχθη δημοψήφισμα στην Τουρκία σχετικά με την τροποποίηση του συντάγματος της. Τις αλλαγές στο σύνταγμα, τις προωθεί το Ισλαμικό κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Πολύς κόσμος βρίσκεται σε σύγχυση σχετικά με το τι συμβαίνει στη Τουρκία και ποια πολιτική παράταξη εκπροσωπεί πια πολιτική θέση στην Τουρκία. Έτσι οι περισσότεροι μπορεί να μην έχουν αντιληφθεί τους λόγους που βλέπουμε ένα Ισλαμικό κόμμα, που θα περίμενε κανείς να υποστηρίζει συντηρητικές θέσεις, να υποστηρίζει και να προωθεί φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στην Τουρκία.
Αυτή η σύγχυση οφείλεται στην αδυναμία να γίνει κατανοητό ότι η φιλελευθεροποίηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο απόκτησης της εξουσίας από ένα άλλο καθεστώς. Το τουρκικό ισλαμικό κόμμα δεν ενδιαφέρεται για τα δημοκρατικά δικαιώματα των Τούρκων. Οι ισλαμικές αξίες, όποιες κι αν είναι αυτές, είναι το πολιτικό υπόβαθρο της ιδεολογίας του. Ο λόγος που προωθεί δημοκρατικές αλλαγές στο Τουρκικό σύνταγμα είναι για να επιτύχει την αποδυνάμωση του κεμαλικού κατεστημένου το οποίο για να επιβάλει την κυριαρχία του είχε ορίσει, μέσω του προηγούμενου συντάγματος, τους όρους του παιχνιδιού. Το κεμαλικό κατεστημένο είχε βάλει ως ασφαλιστική δικλείδα στο σύνταγμα, σε περίπτωση του θα έχανε τις εκλογές, άρθρα μέσω των οποίων μπορούσε να ελέγξει τη δικαστική εξουσία και γενικότερα το πολιτικό σύστημα μέσω του στρατού.
Η Αμερική και οι ΕΕ στηρίζει τις τροποποιήσεις καθώς βρίσκονται προς την κατεύθυνση των θεσμών των δυτικών πολιτειών, ελπίζοντας ότι μέσω αυτών των θεσμών μπορεί να επικρατήσει στο μέλλον δυτικής νοοτροπίας κυβέρνηση. Αυτό το ενδεχόμενο δεν απασχολεί σε αυτή τη φάση τους Ισλαμιστές της Τουρκίας καθώς φαίνεται πολύ μακρινό. Έτσι ο Ερντογάν χτυπάει ιδεολογικά το κεμαλικό κατεστημένο από δύο διαφορετικές πλευρές την θρησκευτική και την φιλελεύθερη συνθέτοντας τις π.χ. στην διεκδίκηση του δικαιώματος να φορά οποιοσδήποτε το επιθυμεί ελευθέρα μαντίλα στη χώρα.
Το πολιτικό εργαλείο της φιλελευθεροποίησης έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον στο παρελθόν στην Ευρώπη στην Ελλάδα άλλα και στην Τουρκία. Στην Τουρκία το κεμαλικό κράτος το είχε χρησιμοποιήσει ώστε να περιορίσει τη δύναμη του Σουλτάνου εγκαθιδρύοντας έτσι ένα κοσμικό κράτος, Στην Ελλάδα ο Κωλέτης ζητούσε σύνταγμα, όσο ήταν κυβερνήτης ο Καποδίστριας, άλλα έκανε «αμφισβητήσιμες» εκλογές όταν ήταν αυτός πρωθυπουργός. Γενικότερα η όλη διαδικασία περάσματος στις δημοκρατίες από την βασιλεία δεν ήταν παρά μία προσπάθεια των νεόπλουτων της βιομηχανικής επανάστασης να αποκτήσουν την εξουσία από τους παλαιούς ευγενείς φεουδάρχες.