Τα γεγονότα στη Λιβύη

Εδώ και μέρες παρακολουθούμε με αγωνία το τι συμβαίνει στη Λιβύη. Το τελευταίο διάστημα βρίσκονται σε εξέλιξη στον αραβικό κόσμο σημαντικά ιστορικά γεγονότα με σημαντικότερο από ότι φαίνεται μέχρι τώρα τα γεγονότα στη Λιβύη. Στην παρουσίαση των γεγονότων αυτών, μέσω των ΜΜΕ εντοπίζω μια σημαντική διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα ιστορικά γεγονότα που παρακολουθήσαμε πιο παλιά όπως την εισβολή στο Ιράκ. Αυτή την φορά η «ενημέρωση» που λαμβάνουμε είναι η ίδια με αυτή του υπόλοιπου δυτικού κόσμου. Παλιότερα όποιος θυμάται τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης διαχωρίζανε ελαφρώς τη θέση τους από τις πληροφορίες που λαμβάνανε από το CNN και από την υπόλοιπη δύση. Έτσι κατά την εισβολή στο Ιράκ όπως την ξέρουμε εδώ, και όχι «απελευθέρωση» όπως την λένε στην δύση πολλοί από εμάς την παρακολουθούσαν με την κρυφή ελπίδα να αντέξει ο Σαντάμ. Σήμερα σχεδόν κανένας δεν ελπίζει να αντέξει ο Καντάφι , αφού τα ΜΜΕ υιοθετούν πλήρως την ενημέρωση που έρχεται από την δύση χωρίς να κρατούν καθόλου επιφυλάξεις για τον αριθμό των νεκρών, τις μεθόδους του Καντάφι και άλλα πολλά.
Η ορολογία των ελληνικών μέσων ενημέρωσης πλήρως υιοθετεί αυτήν των ξένων , ακούμε λοιπόν για παραλήρημα Καντάφι και άλλα τέτοια , παίρνοντας θέση σε μια εσωτερική διαμάχη μιας χώρας που δεν ξέρουμε πως θα καταλήξει και ποιος θα επικρατήσει. Έτσι αν αύριο οι Αμερικανοί ή το ΝΑΤΟ ή ο Ο.Η.Ε. εισβάλουν στην Λιβύη για να την σώσουν θα μας φανεί πιο λογικό. Πολύ αμφιβάλλω αν στην εξέγερση εναντίον του Καντάφι στη Λιβύη έχει σκοτωθεί περισσότερος κόσμος από σε αυτήν εναντίον του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο. Εξάλλου δεν ήταν κανένας δημοσιογράφος μπροστά να το επιβεβαιώσει. Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι η αλλαγή που φαίνεται να υπάρχει στο ελληνικό καθεστώς με την πλήρη συμπόρευση του με το διεθνές νεοταξίτικο καθεστώς.

1821

    Αηδία, από την προσπάθεια επαναγραφής της ιστορίας μας,

Οι εθνικοί μας ήρωες σφαγείς, λες και υπάρχει πόλεμος χωρίς νεκρούς, Λες και ο κατακτητής ήταν μόνο οι στρατιώτες των Τούρκων και όχι όλοι οι Τούρκοι. Λες και μπορούμε να μιλάμε για άμαχους Τούρκους όταν όλοι οι Έλληνες ήταν πρακτικά άμαχοι. Καμιά προσπάθεια ερμηνείας των αιτίων που οι Έλληνες επέλεξαν το 1821 Ή την ΕΛΕΥΘΕΡΙΆ Ή τον ΘΆΝΑΤΟ. Για το τι έγινε στην Τριπολιτσά, αρκεί να διαβάσουμε την συνέχεια του εθνικού μας ύμνου, του ύμνου εις την ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού δεν χρειαζόμαστε τις δικές τους ερμηνείες που τόσο μοιάζουν με την Τουρκική εκδοχή της ιστορίας.

Τα ιστορικά γεγονότα ατάκτως ερριμμένα , πρώτα αναφέρεται η επανάσταση στη Πελοπόννησο και μετά στην Μολδοβλαχία τάχα μου σαν να γίνανε ταυτόχρονα και όχι το ένα αμέσως μετά το άλλο. Κλασσική μέθοδος παραχάραξης της ιστορίας, ώστε να μην καταφέρνει ο ακροατής να κάνει σύνδεση αιτίας αιτιατού.

Υλιστική ανάλυση των γεγονότων , ξαφνικά κανείς δεν πολεμάει για την ελευθερία , όλοι πολεμάνε για λάφυρα και για εξουσία.  Ανάλυση που προδίδει τις ιδεοληψίες των παραγωγών. Η συζήτηση μετά απλά προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Με μία λέξη ΠΡΟΠΑΓΆΝΔΑ.

Για τα υπόλοιπα θα μιλήσουν οι ιστορικοί.