Εδώ και μέρες παρακολουθούμε με αγωνία το τι συμβαίνει στη Λιβύη. Το τελευταίο διάστημα βρίσκονται σε εξέλιξη στον αραβικό κόσμο σημαντικά ιστορικά γεγονότα με σημαντικότερο από ότι φαίνεται μέχρι τώρα τα γεγονότα στη Λιβύη. Στην παρουσίαση των γεγονότων αυτών, μέσω των ΜΜΕ εντοπίζω μια σημαντική διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα ιστορικά γεγονότα που παρακολουθήσαμε πιο παλιά όπως την εισβολή στο Ιράκ. Αυτή την φορά η «ενημέρωση» που λαμβάνουμε είναι η ίδια με αυτή του υπόλοιπου δυτικού κόσμου. Παλιότερα όποιος θυμάται τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης διαχωρίζανε ελαφρώς τη θέση τους από τις πληροφορίες που λαμβάνανε από το CNN και από την υπόλοιπη δύση. Έτσι κατά την εισβολή στο Ιράκ όπως την ξέρουμε εδώ, και όχι «απελευθέρωση» όπως την λένε στην δύση πολλοί από εμάς την παρακολουθούσαν με την κρυφή ελπίδα να αντέξει ο Σαντάμ. Σήμερα σχεδόν κανένας δεν ελπίζει να αντέξει ο Καντάφι , αφού τα ΜΜΕ υιοθετούν πλήρως την ενημέρωση που έρχεται από την δύση χωρίς να κρατούν καθόλου επιφυλάξεις για τον αριθμό των νεκρών, τις μεθόδους του Καντάφι και άλλα πολλά.
Η ορολογία των ελληνικών μέσων ενημέρωσης πλήρως υιοθετεί αυτήν των ξένων , ακούμε λοιπόν για παραλήρημα Καντάφι και άλλα τέτοια , παίρνοντας θέση σε μια εσωτερική διαμάχη μιας χώρας που δεν ξέρουμε πως θα καταλήξει και ποιος θα επικρατήσει. Έτσι αν αύριο οι Αμερικανοί ή το ΝΑΤΟ ή ο Ο.Η.Ε. εισβάλουν στην Λιβύη για να την σώσουν θα μας φανεί πιο λογικό. Πολύ αμφιβάλλω αν στην εξέγερση εναντίον του Καντάφι στη Λιβύη έχει σκοτωθεί περισσότερος κόσμος από σε αυτήν εναντίον του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο. Εξάλλου δεν ήταν κανένας δημοσιογράφος μπροστά να το επιβεβαιώσει. Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι η αλλαγή που φαίνεται να υπάρχει στο ελληνικό καθεστώς με την πλήρη συμπόρευση του με το διεθνές νεοταξίτικο καθεστώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε