ΦΥΛΕΤΙΚΑ: Υπάρχει ζήτημα γονιμότητας μεταξύ των διαφόρων φυλ...

ΦΥΛΕΤΙΚΑ: Υπάρχει ζήτημα γονιμότητας μεταξύ των διαφόρων φυλ...: Η υπογονιμότητα αποτελεί σημαντικό πρόβλημα στον άνθρωπο. Είναι ευρύτατα διαδεδομένη στην κοινωνία, με τα ποσοστά της να είναι υψηλά. Οι ...

Όταν οι μάσκες πέφτουν.

Στην δημοκρατία έλεγαν ότι ο καθένας μπορεί να πει ελεύθερα την άποψη του. Έλεγαν μάλιστα οι ίδιοι ότι θα αγωνίζονταν για να μπορεί ο καθένας να πει την άποψη του ακόμα και αν δεν διαφωνούσαν απόλυτα με αυτήν. Όσο βέβαια δεν μπορούσες να ακουστείς σου το εξασφάλιζαν αυτό. Όχι βέβαια όταν φτάσεις στο 7% και μπεις στην βουλή τους. Τότε αυτά παύουν να ισχύουν. Θα κάνουν τα πάντα για να μην μπορείς να ακουστείς. Το 7% λένε δεν ήξερε τι ψήφιζε και ξέρουν αυτοί. Ένας αρχηγός κόμματος βρίσκεται στην φυλακή, Ένα κόμμα βαφτίστηκε εγκληματική οργάνωση. Η συλλογική ευθύνη εφαρμόστηκε στον υπέρτατο βαθμό.

Το εγχείρημα βέβαια είναι επικίνδυνο. Οι μάσκες ρίχνονται και το πραγματικό πρόσωπο φαίνεται, όμως θα κάνουν τα πάντα ώστε οι περισσότεροι να μην το δουν. Όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης πρέπει να επιστρατευθούν. Δεν πρέπει να μείνει καμία αμφιβολία σε όσους εξακολουθούν να τα εμπιστεύονται. Η Χρυσή Αυγή είναι μία εγκληματική οργάνωση και θα στο επαναλαμβάνουν μέχρι να το εμπεδώσεις. Το χρήμα υπάρχει άφθονο να διατεθεί για προεκλογικούς αγώνες που θα εξασφαλίσουν ότι την τυπική εξουσία θα έχουν αυτοί που θα μπορούν να εξασφαλίζουν στο καθεστώς ακόμα περισσότερο χρήμα.

Το καθεστώς ανησυχεί. Υπάρχει όμως ένας ακόμα κίνδυνος, οι δικαστές. Οι δικαστές δεν εκλέγονται από το λαό ώστε να εξαρτούνται απευθείας από το καθεστώς, οπότε η εξάρτηση τους είναι έμμεση, όμως οι δημοκράτες αποφάσισαν οπότε οι δικαστές πρέπει να πειθαρχήσουν. Η πίεση που θα τους ασκηθεί να είναι πολύπλευρη καθώς οι δικαστές είναι κι αυτοί άνθρωποι.

Οι εθνικιστές δεν λυγίζουν όμως.

και να θυμάστε ότι.

Όταν το καθεστώς ρίχνει τις μάσκες τότε ξεκινάει ο πραγματικός αγώνας.

Ζήτω η νίκη.

ΙΦΙΚΡΑΤΗΣ ΑΜΥΡΑΣ (Iphicratis Amyras): Μάθαμε να αγαπάμε την Πατρίδα μας, ώρα να μάθουμε ...

ΙΦΙΚΡΑΤΗΣ ΑΜΥΡΑΣ (Iphicratis Amyras): Μάθαμε να αγαπάμε την Πατρίδα μας, ώρα να μάθουμε ...: Από το σχολικό περιβάλλον και από τον οικογενειακό περίγυρο, μάθαμε να αγαπάμε την Πατρίδα μας. Η λέξη Ελλάδα προκαλεί στους περισσότερους...

Όταν το καθεστως επιστρατεύει τους τους υποτακτικούς του

Όταν το καθεστώς αναγκάζεται να παραδεκτεί ότι αυτό που είχε πείσει τους πάντες ότι είναι συμμορία ετοιμάζεται να μπει στη βουλή.

Όταν το δημοκρατικό καθεστώς αγανακτεί με προθέσεις ψήφου πολιτών που θέλουν να αντιπροσωπευτούν από συγκεκριμένα άτομα,

Όταν βλέπεις κάθε μέρα κάθε ένας ξεχωριστά άνθρωπος του καθεστώτος να επιστρατεύεται για να μας πει τι δεν πρέπει να ψηφίσουμε και γιατί.

Όταν οι ίδιοι άνθρωποι που λένε ότι κάθε ψήφος που φεύγει από το πασόκ και την νέα δημοκρατία είναι βελτίωση, δεν το πιστεύουν σε περίπτωση που αφορά την Χρυσή Αυγή.

Όταν βλέπεις προεκλογικά να σταματάνε να ασχολούνται με τα κόμματα τους και τους ψήφους που θα πάρουν, και να ασχολούνται με το αν θα μπει ένα συγκεκριμένο μικρό κόμμα στη βουλή ενώ προβλέπεται 10 κόμματα να μπουν στην βουλή.

Όταν το καθεστώς που κατέστρεψε την οικονομία του τόπου από το 1974 εώς και σήμερα και καταρρέει μαζί με την χώρα στερεί το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού από οποιοδήποτε κόμμα.

Όταν οι δημοκράτες αποφασίζουν μόνοι τους ποίοι δεν είναι δημοκράτες

Όταν οι δημοκράτες αποφασίζουν ότι όσοι δεν είναι δημοκράτες δεν πρέπει να μιλούν.

Τότε ξέρεις τι πρέπει να ψηφίσεις,

ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΒΡΩΜΙΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ

Όταν την δημοκρατία στην χώρα σου σου την φέρνουν ξένοι

Αλήθεια πόσο περήφανοι μπορούν να νιώθουν οι αντικαθεστωτικοί της Λιβύης που, από ότι φαίνεται, θα καταφέρουν τελικά να διώξουν τον Καντάφι. Το νέο καθεστώς που θα εγκατασταθεί στη Λιβύη, είτε αυτό ονομαστεί δημοκρατία είτε όχι, τι έχει να επιδείξει ώστε να είναι περήφανο για την επιτυχία του;
Το γεγονός ότι οι αντικαθεστωτικοί συμμάχησαν με όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ για την επιτυχία την εξέγερσης; Το ότι σε κάθε βήμα αυτού του εμφυλίου είχαν για στήριγμα τα Νατοϊκά αεροπλάνα; Ότι αποτέλεσαν ουσιαστικά τον Δούρειο ίππο επιβολής των ξένων ζωνών επιρροής, στην χώρα τους: Ότι οι ξένες σε αυτούς δυνάμεις, τώρα μοιράζονται την λεία;
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν ο Καντάφι ήταν καλός η κακός δικτάτορας αν δεν ζούσε στην Λιβύη. Για κάποιους αρκεί που ήταν δικτάτορας δηλαδή αρκεί που δεν ήταν εκλεγμένος από το λαό. Για μένα δεν αρκεί αυτό. Αντίθετα μου αρκεί η συνεργασία με ξένους που έκαναν οι αντικαθεστωτικοί για να καταδικάσω αυτούς. Μπορείς να έχεις πολλά αιτήματα για την χώρα σου και ίσως ακόμα να την οδηγήσεις σε εμφύλιο, άλλα η κόκκινη γραμμή είναι η συνεργασία με ξένους. Οι ξένοι δεν είναι ποτέ εκεί για να σε βοηθήσουν, δεν είναι ποτέ διπλά σου γιατί μοιράζονται τις ίδιες αξίες και αρχές. Είναι εκεί για να αρπάξουν την λεία.
Για έναν εθνικιστή αυτό είναι σαφές, πρώτα η πατρίδα μετά το πολίτευμα της. Η συνεργασία με ξένους για αλλαγή πολιτεύματος, ακόμα κι αν το νέο πολίτευμα είναι πολύ καλύτερο από το προηγούμενο, αποτελεί προδοσία γιατί απλούστατα καμία ξένη δύναμη δεν θα σταθεί δίπλα σου χωρίς ανταλλάγματα χωρίς κάτι να ξεπουληθεί.
Οποιοιδήποτε παραλληλισμοί δικοί σας.

Σύγκρίσεις

Όταν ένας ακροδεξιός σκοτώνει, τότε είναι ένας ακροδεξιός μακελάρης

Όταν ένας ακροαριστερός σκοτώνει , τότε είναι απλά τρομοκράτης

Όταν ένας ακροδεξιός  σκοτώνει, τότε η ιδεολογία του τον έχει οδηγήσει εκεί

Όταν ένας ακροαριστερός σκοτώνει, τότε είναι φανατικός και όποιαδηποτε ποινικοποιηση όλοκληρου πολιτικού χώρου από μεμονομένα περιστατικά είναι εκ του πονηρού

Όταν ένας ακροδεξιός σκοτώνει, τότε είναι φονιάς.

Όταν ένας ακροαριστερός σκοτώνει, τότε η κοινωνία όπλισε το χέρι του.

Πραγματικές συγκρίσεις

Όταν ένας ακροδεξιός σκοτώνει βρίσκεται στα όρια της τρέλας (εάν δεν είναι προβοκάτορας) γι' αυτό ότι κάνει το κάνει μόνος του.

Όταν ένας ακροακροαριστρός σκοτώνει δεν βρίσκεται καν στα όρια της τρέλας, βρίσκεται εντός των πλαισίων της επανάστασης που ονειρεύτεται και φυσικά βρίσκει και άλλους υποστηρικτές και συγκροτεί τρομοκρατικές ομάδες.

Γιατί προστατεύεται συστηματικά η ιδεολογική ταυτότητα της τρομοκρατίας στην Έλλάδα. Γιατί δεν μιλάμε για την ακροαριστερή βία που πλήττει την ελληνική κοινωνία.

Η απάντηση είναι απλή. Το καθεστώς δαινομονοποιεί την ιδεολογική κατεύθυνση από την οποία κινδύνευει και δίνει συστηματικά συγχωροχάρτι στην ιδεολογική κατεύθυνση που είναι απολύτως ελεγχόμενη και ακίνδυνη καθώς αποτελεί το ιδεολογικό παιδί του καθεστώτος.

Κανείς δεν μας χαρίζει

Διάφορα βαρύγδουπα μας λένε σχετικά με το νέο σχέδιο της Ε.Ε. για να πάρουν τα λεφτά τους. Οι θριαμβολογίες του καθεστώτος δεν βασίζονται πουθενά. Όντως απομακρύνεται ο κίνδυνος της χρεοκοπίας, αλλά αυτός ο κίνδυνος δεν υπήρχε ποτέ. Επίσης δεν υπάρχει καμιά περικοπή του χρέους. Οι ιδιώτες επενδυτές θα πάρουν στη θέση του ομολόγου που λήγει όχι τα λεφτά τους αλλά νέα ομόλογα ίσης αξίας. Καμία περικοπή φυσικά γιατί κανένας δεν μας χαρίζει. Αυτό θα γινόταν ούτως ή άλλως. Όταν η δανειζόμενος έχει δυσκολίες πληρωμής ο δανειστής στο τέλος θα του κάνει διακανονισμό, αφού πρώτα τον πιέσει να συμμαζευτεί όσο περισσότερο γίνεται. Στην περίπτωση μας αυτό έγινε τώρα καθώς η αβεβαιότητα έτεινε να παρασύρει και χώρες με μεγαλύτερη πολιτική δύναμη όπως η Ιταλία και Ισπανία. Ο διακανονισμός ούτε μας συμφέρει ούτε λύνει το πρόβλημα. Η Ελλάδα θα πρέπει να καλύψει το πρωτογενές έλλειμμα της το συντομότερο δυνατό. Όσο αυτά για νέο σχέδιο Marshal μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν. 

Συμπέρασμα: Δεν μας χάρισε τίποτα κανείς, και δεν μας βοήθησε κανείς. Είμαστε μόνοι μας και μόνοι μας θα σωθούμε

Επικίνδυνοι δρόμοι

 

            Σε επικινδύνους δρόμους βρίσκεται το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα την τρέχουσα περίοδο.

            Από την μία τα οικονομικά δεν αποτελούν προνομιακό πεδίο πολιτικής για τους εθνικιστές. Από την άλλη οι Έλληνες νιώθουμε όλο και περισσότερο στο πετσί μας την προδοσία από το ελληνικό πολιτικό σύστημα και οι εθνικιστές πρέπει να πάρουν θέση. 

                Τα οικονομικά δεν ήταν ποτέ ένας τομέας στον οποίο οι εθνικιστές είχαν σαφείς πολιτικές θέσεις. Ο εθνικισμός ως κύρια πολιτική θέση έχει την τοποθέτηση ότι το καλό της πατρίδας αποτελεί το κύριο πολιτικό θέμα, μια θέση που προκύπτει από την αγάπη που νιώθουμε για την πατρίδα. Ο εθνικισμός βάζει την ιδέα του έθνους πάνω από οτιδήποτε άλλο, τοποθετώντας τα υλικά θέματα σε δεύτερη μοίρα. Το οικονομικό σύστημα ή οικονομικές πολιτικές που κάνουν μεγαλύτερο καλό στην πατρίδα είναι μια συζήτηση που ακολουθεί, αφού πρώτα ορίσουμε τι εννοούμε πατρίδα. Εμείς λοιπόν που ως πατρίδα θεωρούμε όχι μόνο τις σημερινές γενιές Ελλήνων αλλά τις παρελθοντικές και μελλοντικές, και φυσικά δεν ενδιαφερόμαστε για το συμφέρον μία μόνο τάξης Ελλήνων αλλά για το συμφέρον όλων των Ελλήνων την καταγωγή, δυστυχώς δεν έχουμε κοινές τοποθετήσεις πάνω στα οικονομικά.

Ο λόγος μπορεί να είναι το ότι το θέμα αυτό δεν το τοποθετούμε σε πρώτη μοίρα, αλλά επίσης μπορεί και να είναι το ότι αποδίδουμε σε διαφορετικές αιτίες την προδοσία της πατρίδας μας που βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι Έλληνες εθνικιστές έχουν χωριστεί σε εθνικοσοσιαλιστές και εθνικοφιλελεύθερους ανάλογά με την οικονομική τους πρόταση. Αυτή η διαφορά βέβαια είναι πολύ σοβαρή καθώς αφορά την βέλτιστη μορφή μιας εθνικής κοινωνίας, το αν αυτή μπορεί να βρεθεί κάτω από τις παρούσες οικονομικοπολιτικές συνθήκες ή χρειάζεται μία εθνική κοινωνία σωματειακού κράτους, ώστε η εθνική κοινωνία να αναπτυχθεί στο μεγαλείο της. Σε αυτή την συζήτηση δεν θέλω να μπω επί του παρόντος, καθώς θεωρώ ότι ακολουθεί του αυτοπροσδιορισμού ως εθνικιστή. Ο εθνικιστής έχει συνειδητοποιήσει ότι η πατρίδα είναι το υπέρτατο αγαθό. Εάν ένας εθνικιστής υποστηρίζει ένα πολίτευμα ή όχι στηρίζεται μόνο στο εάν το συγκεκριμένο πολίτευμα κάνει καλό ή όχι στην πατρίδα. Δεν είναι δυνατόν ένα πολίτευμα, καλό ή κακό, να είναι πάνω ή μαζί στην ιεράρχηση των πολιτικών αξιών, με την Ελλάδα.

Ενώ λοιπόν παραμένουμε και θα παραμένουμε διχασμένοι στα οικονομικά θέματα, έχουμε μια μεγάλο πολιτικό θέμα οικονομικού ενδιαφέροντος σε εξέλιξη. Σε αυτήν λοιπόν την κρίσιμη εποχή δημιουργείται το κίνημα των αγανακτισμένων, με σαφή υποστήριξη από τα σπλάχνα του καθεστώτος όπως φαίνεται π.χ. από την προβολή των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ο κύριος σκοπός είναι να ελεγχθούν οι νέο-αφυπνισμένες πολιτικές μάζες πριν ολοκληρώσουν αυτήν την πολιτική τους αφύπνιση. Σε αυτό το παιχνίδι, έχοντας το αντιληφθεί πλήρως, συμμετέχουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις φανερά ή κρυφά, προσπαθώντας να σύρουν τον κόσμο προς το μέρος τους. Έτσι παρακολουθούμε κατάπληκτοι το φαινόμενο εθνικιστές και αναρχικοί να βρίσκονται στις ίδιες συγκεντρώσεις κάνοντας οι μεν ότι δεν βλέπουν τους δε. Αυτό αποτελεί επικίνδυνο δρόμο, καθώς το παιχνίδι διαχείρισης του πλήθους το καθεστώς το ξέρει καλά και μάλλον πολύ καλύτερα από εμάς. Σε αυτό το αμφίπλευρο παιχνίδι μπορούμε να βρεθούμε με περισσότερους συνειδητοποιημένους εθνικιστές, αν τελειώσει θετικά, αλλά συγχρόνως μπορεί να μας γυρίσει αρνητικά και πολλά χρόνια πίσω εάν το πάνω μέρος της πλατείας το καπελώσουν δυνάμεις με ένα μείγμα πατριωτικών και οικονομικών συνθημάτων, εγκλωβίζοντας εθνοκεντρικές δυνάμεις, όπως έγινε από το Πασόκ της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου με το σύνθημα η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες.

Οι Έλληνες εθνικιστές πάρα τις δεδομένες διαφωνίες μας στην οικονομική πολιτική, μπορούμε πρώτα να συμφωνήσουμε σε κάποιες βασικές διαπιστώσεις, ώστε να αποφύγουμε την επανάληψη των υλιστικών προτάσεων της αριστεράς. Ένα σημείο συμφωνίας μπορεί να είναι σε τι συνίσταται η οικονομική προδοσία της χώρας. Πρέπει να καταστήσουμε σαφές στους οπαδούς μας ότι μεγαλύτερη οικονομική προδοσία ήταν η δημιουργία και διατήρηση μιας εθνικής οικονομίας που είχε ανάγκη για δανεικά, ενώ θα έπρεπε να έχει προωθηθεί μια οικονομία ικανή να βασιστεί στις δικές τις δυνάμεις. Η ελληνική οικονομία όσο παρουσίαζε δημοσιονομικά ελλείμματα και τα κάλυπτε και με εξωτερικό δανεισμό, καθίστατο εξαρτώμενη από το ξένο παράγοντα, καθώς μια κερδοσκοπική επίθεση που θα αφορούσε την ικανότητα του κράτους στην αποπληρωμή του χρέους του, μπορούσε να μας κάνει ανά πάσα στιγμή έρμαιο του Δ.Ν.Τ. ή του εκάστοτε διεθνούς οικονομικού ελέγχου.

Η προδοσία λοιπόν που συντελείτε δεν είναι ένα σημερινό θέμα της παρούσας κυβέρνησης άλλα συνέπεια της αθροιστικής εξάρτησης δεκαετιών από ξένα κεφάλαια ή οποία θα μπορούσε να είχε σκάσει στα χέρια οποιασδήποτε προηγούμενης κυβέρνησης. Σήμερα δεν μπορεί να είναι οι αναγκαστικές περικοπές που κάνουμε λόγω της απειλής διακοπής των δανεικών το κύριο θέμα ενός εθνικιστή. Το εάν μπορούμε να πετύχουμε πιο γρήγορα τις μεταρρυθμίσεις που μας ζητάνε ή να πετύχουμε πιο μακρύ χρόνο προσαρμογής, δεν μπορεί να είναι πρώτιστο για έναν εθνικιστή. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το κράτος μας κόβει ότι δανειζόταν για να μας δώσει. Τα δεν πληρώνω, δεν χρωστάω είναι λαϊκιστικά συνθήματα της αριστεράς καθώς δεν ακολουθούνται από το δεν δανείζομε. Το δεν πουλάω (σε ξένους) μπορεί να αποτελέσει ένα πραγματικό εθνικιστικό σύνθημα.

Η προδοσία είναι το διαφαινόμενο ξεπούλημα εθνικού πλούτου σε τιμή ευκαιρίας στους ξένους «επενδυτές» κάτι που πρέπει να αποτραπεί. Η προδοσία επίσης είναι η εξελισσόμενη εσωτερική σύγκρουση και διάρρηξη του εθνικού κοινωνικού ιστού, που συντελείται μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων, ιδιωτικών υπαλλήλων, ελεύθερων επαγγελματιών και ανέργων σχετικά με το ποιος θα πληρώσει την κρίση.