Όταν την δημοκρατία στην χώρα σου σου την φέρνουν ξένοι

Αλήθεια πόσο περήφανοι μπορούν να νιώθουν οι αντικαθεστωτικοί της Λιβύης που, από ότι φαίνεται, θα καταφέρουν τελικά να διώξουν τον Καντάφι. Το νέο καθεστώς που θα εγκατασταθεί στη Λιβύη, είτε αυτό ονομαστεί δημοκρατία είτε όχι, τι έχει να επιδείξει ώστε να είναι περήφανο για την επιτυχία του;
Το γεγονός ότι οι αντικαθεστωτικοί συμμάχησαν με όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ για την επιτυχία την εξέγερσης; Το ότι σε κάθε βήμα αυτού του εμφυλίου είχαν για στήριγμα τα Νατοϊκά αεροπλάνα; Ότι αποτέλεσαν ουσιαστικά τον Δούρειο ίππο επιβολής των ξένων ζωνών επιρροής, στην χώρα τους: Ότι οι ξένες σε αυτούς δυνάμεις, τώρα μοιράζονται την λεία;
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν ο Καντάφι ήταν καλός η κακός δικτάτορας αν δεν ζούσε στην Λιβύη. Για κάποιους αρκεί που ήταν δικτάτορας δηλαδή αρκεί που δεν ήταν εκλεγμένος από το λαό. Για μένα δεν αρκεί αυτό. Αντίθετα μου αρκεί η συνεργασία με ξένους που έκαναν οι αντικαθεστωτικοί για να καταδικάσω αυτούς. Μπορείς να έχεις πολλά αιτήματα για την χώρα σου και ίσως ακόμα να την οδηγήσεις σε εμφύλιο, άλλα η κόκκινη γραμμή είναι η συνεργασία με ξένους. Οι ξένοι δεν είναι ποτέ εκεί για να σε βοηθήσουν, δεν είναι ποτέ διπλά σου γιατί μοιράζονται τις ίδιες αξίες και αρχές. Είναι εκεί για να αρπάξουν την λεία.
Για έναν εθνικιστή αυτό είναι σαφές, πρώτα η πατρίδα μετά το πολίτευμα της. Η συνεργασία με ξένους για αλλαγή πολιτεύματος, ακόμα κι αν το νέο πολίτευμα είναι πολύ καλύτερο από το προηγούμενο, αποτελεί προδοσία γιατί απλούστατα καμία ξένη δύναμη δεν θα σταθεί δίπλα σου χωρίς ανταλλάγματα χωρίς κάτι να ξεπουληθεί.
Οποιοιδήποτε παραλληλισμοί δικοί σας.

Σύγκρίσεις

Όταν ένας ακροδεξιός σκοτώνει, τότε είναι ένας ακροδεξιός μακελάρης

Όταν ένας ακροαριστερός σκοτώνει , τότε είναι απλά τρομοκράτης

Όταν ένας ακροδεξιός  σκοτώνει, τότε η ιδεολογία του τον έχει οδηγήσει εκεί

Όταν ένας ακροαριστερός σκοτώνει, τότε είναι φανατικός και όποιαδηποτε ποινικοποιηση όλοκληρου πολιτικού χώρου από μεμονομένα περιστατικά είναι εκ του πονηρού

Όταν ένας ακροδεξιός σκοτώνει, τότε είναι φονιάς.

Όταν ένας ακροαριστερός σκοτώνει, τότε η κοινωνία όπλισε το χέρι του.

Πραγματικές συγκρίσεις

Όταν ένας ακροδεξιός σκοτώνει βρίσκεται στα όρια της τρέλας (εάν δεν είναι προβοκάτορας) γι' αυτό ότι κάνει το κάνει μόνος του.

Όταν ένας ακροακροαριστρός σκοτώνει δεν βρίσκεται καν στα όρια της τρέλας, βρίσκεται εντός των πλαισίων της επανάστασης που ονειρεύτεται και φυσικά βρίσκει και άλλους υποστηρικτές και συγκροτεί τρομοκρατικές ομάδες.

Γιατί προστατεύεται συστηματικά η ιδεολογική ταυτότητα της τρομοκρατίας στην Έλλάδα. Γιατί δεν μιλάμε για την ακροαριστερή βία που πλήττει την ελληνική κοινωνία.

Η απάντηση είναι απλή. Το καθεστώς δαινομονοποιεί την ιδεολογική κατεύθυνση από την οποία κινδύνευει και δίνει συστηματικά συγχωροχάρτι στην ιδεολογική κατεύθυνση που είναι απολύτως ελεγχόμενη και ακίνδυνη καθώς αποτελεί το ιδεολογικό παιδί του καθεστώτος.

Κανείς δεν μας χαρίζει

Διάφορα βαρύγδουπα μας λένε σχετικά με το νέο σχέδιο της Ε.Ε. για να πάρουν τα λεφτά τους. Οι θριαμβολογίες του καθεστώτος δεν βασίζονται πουθενά. Όντως απομακρύνεται ο κίνδυνος της χρεοκοπίας, αλλά αυτός ο κίνδυνος δεν υπήρχε ποτέ. Επίσης δεν υπάρχει καμιά περικοπή του χρέους. Οι ιδιώτες επενδυτές θα πάρουν στη θέση του ομολόγου που λήγει όχι τα λεφτά τους αλλά νέα ομόλογα ίσης αξίας. Καμία περικοπή φυσικά γιατί κανένας δεν μας χαρίζει. Αυτό θα γινόταν ούτως ή άλλως. Όταν η δανειζόμενος έχει δυσκολίες πληρωμής ο δανειστής στο τέλος θα του κάνει διακανονισμό, αφού πρώτα τον πιέσει να συμμαζευτεί όσο περισσότερο γίνεται. Στην περίπτωση μας αυτό έγινε τώρα καθώς η αβεβαιότητα έτεινε να παρασύρει και χώρες με μεγαλύτερη πολιτική δύναμη όπως η Ιταλία και Ισπανία. Ο διακανονισμός ούτε μας συμφέρει ούτε λύνει το πρόβλημα. Η Ελλάδα θα πρέπει να καλύψει το πρωτογενές έλλειμμα της το συντομότερο δυνατό. Όσο αυτά για νέο σχέδιο Marshal μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν. 

Συμπέρασμα: Δεν μας χάρισε τίποτα κανείς, και δεν μας βοήθησε κανείς. Είμαστε μόνοι μας και μόνοι μας θα σωθούμε

Επικίνδυνοι δρόμοι

 

            Σε επικινδύνους δρόμους βρίσκεται το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα την τρέχουσα περίοδο.

            Από την μία τα οικονομικά δεν αποτελούν προνομιακό πεδίο πολιτικής για τους εθνικιστές. Από την άλλη οι Έλληνες νιώθουμε όλο και περισσότερο στο πετσί μας την προδοσία από το ελληνικό πολιτικό σύστημα και οι εθνικιστές πρέπει να πάρουν θέση. 

                Τα οικονομικά δεν ήταν ποτέ ένας τομέας στον οποίο οι εθνικιστές είχαν σαφείς πολιτικές θέσεις. Ο εθνικισμός ως κύρια πολιτική θέση έχει την τοποθέτηση ότι το καλό της πατρίδας αποτελεί το κύριο πολιτικό θέμα, μια θέση που προκύπτει από την αγάπη που νιώθουμε για την πατρίδα. Ο εθνικισμός βάζει την ιδέα του έθνους πάνω από οτιδήποτε άλλο, τοποθετώντας τα υλικά θέματα σε δεύτερη μοίρα. Το οικονομικό σύστημα ή οικονομικές πολιτικές που κάνουν μεγαλύτερο καλό στην πατρίδα είναι μια συζήτηση που ακολουθεί, αφού πρώτα ορίσουμε τι εννοούμε πατρίδα. Εμείς λοιπόν που ως πατρίδα θεωρούμε όχι μόνο τις σημερινές γενιές Ελλήνων αλλά τις παρελθοντικές και μελλοντικές, και φυσικά δεν ενδιαφερόμαστε για το συμφέρον μία μόνο τάξης Ελλήνων αλλά για το συμφέρον όλων των Ελλήνων την καταγωγή, δυστυχώς δεν έχουμε κοινές τοποθετήσεις πάνω στα οικονομικά.

Ο λόγος μπορεί να είναι το ότι το θέμα αυτό δεν το τοποθετούμε σε πρώτη μοίρα, αλλά επίσης μπορεί και να είναι το ότι αποδίδουμε σε διαφορετικές αιτίες την προδοσία της πατρίδας μας που βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι Έλληνες εθνικιστές έχουν χωριστεί σε εθνικοσοσιαλιστές και εθνικοφιλελεύθερους ανάλογά με την οικονομική τους πρόταση. Αυτή η διαφορά βέβαια είναι πολύ σοβαρή καθώς αφορά την βέλτιστη μορφή μιας εθνικής κοινωνίας, το αν αυτή μπορεί να βρεθεί κάτω από τις παρούσες οικονομικοπολιτικές συνθήκες ή χρειάζεται μία εθνική κοινωνία σωματειακού κράτους, ώστε η εθνική κοινωνία να αναπτυχθεί στο μεγαλείο της. Σε αυτή την συζήτηση δεν θέλω να μπω επί του παρόντος, καθώς θεωρώ ότι ακολουθεί του αυτοπροσδιορισμού ως εθνικιστή. Ο εθνικιστής έχει συνειδητοποιήσει ότι η πατρίδα είναι το υπέρτατο αγαθό. Εάν ένας εθνικιστής υποστηρίζει ένα πολίτευμα ή όχι στηρίζεται μόνο στο εάν το συγκεκριμένο πολίτευμα κάνει καλό ή όχι στην πατρίδα. Δεν είναι δυνατόν ένα πολίτευμα, καλό ή κακό, να είναι πάνω ή μαζί στην ιεράρχηση των πολιτικών αξιών, με την Ελλάδα.

Ενώ λοιπόν παραμένουμε και θα παραμένουμε διχασμένοι στα οικονομικά θέματα, έχουμε μια μεγάλο πολιτικό θέμα οικονομικού ενδιαφέροντος σε εξέλιξη. Σε αυτήν λοιπόν την κρίσιμη εποχή δημιουργείται το κίνημα των αγανακτισμένων, με σαφή υποστήριξη από τα σπλάχνα του καθεστώτος όπως φαίνεται π.χ. από την προβολή των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ο κύριος σκοπός είναι να ελεγχθούν οι νέο-αφυπνισμένες πολιτικές μάζες πριν ολοκληρώσουν αυτήν την πολιτική τους αφύπνιση. Σε αυτό το παιχνίδι, έχοντας το αντιληφθεί πλήρως, συμμετέχουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις φανερά ή κρυφά, προσπαθώντας να σύρουν τον κόσμο προς το μέρος τους. Έτσι παρακολουθούμε κατάπληκτοι το φαινόμενο εθνικιστές και αναρχικοί να βρίσκονται στις ίδιες συγκεντρώσεις κάνοντας οι μεν ότι δεν βλέπουν τους δε. Αυτό αποτελεί επικίνδυνο δρόμο, καθώς το παιχνίδι διαχείρισης του πλήθους το καθεστώς το ξέρει καλά και μάλλον πολύ καλύτερα από εμάς. Σε αυτό το αμφίπλευρο παιχνίδι μπορούμε να βρεθούμε με περισσότερους συνειδητοποιημένους εθνικιστές, αν τελειώσει θετικά, αλλά συγχρόνως μπορεί να μας γυρίσει αρνητικά και πολλά χρόνια πίσω εάν το πάνω μέρος της πλατείας το καπελώσουν δυνάμεις με ένα μείγμα πατριωτικών και οικονομικών συνθημάτων, εγκλωβίζοντας εθνοκεντρικές δυνάμεις, όπως έγινε από το Πασόκ της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου με το σύνθημα η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες.

Οι Έλληνες εθνικιστές πάρα τις δεδομένες διαφωνίες μας στην οικονομική πολιτική, μπορούμε πρώτα να συμφωνήσουμε σε κάποιες βασικές διαπιστώσεις, ώστε να αποφύγουμε την επανάληψη των υλιστικών προτάσεων της αριστεράς. Ένα σημείο συμφωνίας μπορεί να είναι σε τι συνίσταται η οικονομική προδοσία της χώρας. Πρέπει να καταστήσουμε σαφές στους οπαδούς μας ότι μεγαλύτερη οικονομική προδοσία ήταν η δημιουργία και διατήρηση μιας εθνικής οικονομίας που είχε ανάγκη για δανεικά, ενώ θα έπρεπε να έχει προωθηθεί μια οικονομία ικανή να βασιστεί στις δικές τις δυνάμεις. Η ελληνική οικονομία όσο παρουσίαζε δημοσιονομικά ελλείμματα και τα κάλυπτε και με εξωτερικό δανεισμό, καθίστατο εξαρτώμενη από το ξένο παράγοντα, καθώς μια κερδοσκοπική επίθεση που θα αφορούσε την ικανότητα του κράτους στην αποπληρωμή του χρέους του, μπορούσε να μας κάνει ανά πάσα στιγμή έρμαιο του Δ.Ν.Τ. ή του εκάστοτε διεθνούς οικονομικού ελέγχου.

Η προδοσία λοιπόν που συντελείτε δεν είναι ένα σημερινό θέμα της παρούσας κυβέρνησης άλλα συνέπεια της αθροιστικής εξάρτησης δεκαετιών από ξένα κεφάλαια ή οποία θα μπορούσε να είχε σκάσει στα χέρια οποιασδήποτε προηγούμενης κυβέρνησης. Σήμερα δεν μπορεί να είναι οι αναγκαστικές περικοπές που κάνουμε λόγω της απειλής διακοπής των δανεικών το κύριο θέμα ενός εθνικιστή. Το εάν μπορούμε να πετύχουμε πιο γρήγορα τις μεταρρυθμίσεις που μας ζητάνε ή να πετύχουμε πιο μακρύ χρόνο προσαρμογής, δεν μπορεί να είναι πρώτιστο για έναν εθνικιστή. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το κράτος μας κόβει ότι δανειζόταν για να μας δώσει. Τα δεν πληρώνω, δεν χρωστάω είναι λαϊκιστικά συνθήματα της αριστεράς καθώς δεν ακολουθούνται από το δεν δανείζομε. Το δεν πουλάω (σε ξένους) μπορεί να αποτελέσει ένα πραγματικό εθνικιστικό σύνθημα.

Η προδοσία είναι το διαφαινόμενο ξεπούλημα εθνικού πλούτου σε τιμή ευκαιρίας στους ξένους «επενδυτές» κάτι που πρέπει να αποτραπεί. Η προδοσία επίσης είναι η εξελισσόμενη εσωτερική σύγκρουση και διάρρηξη του εθνικού κοινωνικού ιστού, που συντελείται μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων, ιδιωτικών υπαλλήλων, ελεύθερων επαγγελματιών και ανέργων σχετικά με το ποιος θα πληρώσει την κρίση.

Οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι

Αλήθεια πόσο γελοία ακούγεται σήμερα αυτή η φράση "Οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι"

Οι φίλοι μας; ποιοι φίλοι μας; Πότε γίνανε φίλοι μας οι Ευρωπαίοι; Όταν οι Γότθοι εισέβαλαν στην γη μας; Όταν οι Γαλάτες εισβάλαν στους Δελφούς; Πότε;

Όταν τους είχαμε για μισθοφόρους και επαναστατούσαν σε κάθε ευκαιρία;

Όταν εισέβαλαν στην Κωνσταντινούπολη στην Δ' σταυροφορία;

Όταν τους περιμένανε κάποιοι αφελείς ενωτικοί ως τελευταία ελπίδα για να μας σώσουν από τους Τούρκους;

Όταν οι νεογότθοι εισέβαλαν το 1941 στην Γη μας
Και πόσες άλλες περιπτώσεις

Ή μήπως σήμερα που μας πατάνε στην ανάγκη για δανεικά εκβιάζοντας για να αγοράσουν φτηνά την γη μας και τις κρατικές επιχειρήσεις

Όχι οι βάρβαροι της Δύσης δεν είναι φίλοι μας και δεν διαφέρουν καθόλου από τους βάρβαρους της Ανατολής.

Τον οικονομικό πόλεμο που μας κήρυξαν τελικά θα τον κερδίσουμε. Όπλα μας ο χαμηλός ιδιωτικός δανεισμός, η υψηλή ιδιοκατοίκηση και ο θεσμός της οικογένειας που δεν έχει διαλυθεί όπως στις δικές τους κοινωνίες.

Όπλα τους μόνο η απληστία.

Η προηγούμενη χιλιετία, η χειρότερη χιλιετία του έθνους μας, τους έδωσε την ευκαιρία να σηκώσουν κεφάλι.
Ας αντιστρέψουμε αυτήν την κατάσταση αυτήν την χιλιετία.

Οι πραγματικοί αγανακτισμένοι

   Τους έχω δει τους πραγματικούς αγανακτισμένους.
Ήταν έξω από την βουλή πριν ένα χρόνο και προσπαθούσαν να μπουν μέσα,
Φώναζαν  κλέφτες κλέφτες , και να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή.
Έχω δει κι άλλες φορές αγανακτισμένους για διάφορα θέματα,
Δεν τους έπαιζαν οι τηλεοράσεις, δεν ήταν πρώτο θέμα, δεν τους κάνανε ευνοϊκή κάλυψη για να φαίνονται περισσότεροι. Το αντίθετο, τους έκρυβαν όσο μπορούσαν.
Έχω δει αγανακτισμένους στην συγκέντρωση των Ιμία, κάθε 30 Ιανουαρίου, πολύ περισσότερους και πολύ πιο αγανακτισμένους.
Έχω δει αγανακτισμένους στις υπό εποικισμό γειτονιές της Αθήνας που μαστίζονται από την εγκληματικότητα.
Το καθεστώς φυσικά όλα αυτά τα κρύβει , αυτούς όμως τους ψευτοαγακτησμένους τους κάνει πρώτο θέμα. Μια άσκηση ελέγχου της αγανάκτησης και μαζικού αποπροσανατολισμού παρακολουθούμε και τίποτα άλλο.
Η πραγματική αγανάκτηση δεν περιμένει μια μοδάτη μαζική λαϊκή συγκέντρωση για να εκφραστεί. Εκφράζεται στην πρώτη ευκαιρία που της δίνετε και δεν είναι ειρηνική. Η αγανάκτηση δεν αντέχει να είναι ειρηνική έχει ξεπεράσει αυτό το στάδιο, γι αυτό και είναι αγανάκτηση.
Το καθεστώς κάνει επίδειξη δύναμης διαχείρισης της αγανάκτησης. Άλλα όταν η πραγματική αγανάκτηση ξεσπάσει δεν θα έχει που να κρυφτεί.

Επιχείρηση συμψηφισμού

Μία βρώμικη επιχείρηση συμψηφισμού βρίσκεται σε εξέλιξη τις τελευταίες μέρες.

Η εγκληματική βία των λαθραίων εισβολέων της χώρας μας επιχειρείται να συμψηφιστεί με την κλασσική βία των αναρχικών εναντίων της αστυνομίας, της αστυνομίας εναντίων διαδηλωτών και την αγανακτισμένη οργή των Ελλήνων για αυτήν την κατάσταση. Παράλληλα εμφανίζεται σκόπιμη συσκότιση των αιτιών των ορφανών φόνων. Πέθανε ένας λαθρομετανάστης από αυτούς που σκοτώνονται μεταξύ τους κάθε τόσο και επιχειρήθηκε να συσχετισθεί με ακροδεξιούς!!!

Τα καθεστωτικά μέσα μαζικής παραπληροφόρησης παρουσιάζουν τις ειδήσεις της βίας στην Αθήνα σαν να είναι όλοι οι εμπλεκόμενοι υπεύθυνοι το ίδιο. Το ίδιο ένοχοι οι θύτες με τα θύματα. Το ίδιο ένοχος ο φονιάς που σκότωσε για μία βιντεοκάμερα με τους αγανακτισμένους από την εγκληματικότητα που κυνηγάνε για ξυλοδαρμό τους ανήκοντες στην φάρα του φονιά. Επίτηδες τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης αποσυνδέουν την αιτία από το αιτιατό. Κλασσική μέθοδος προπαγάνδας. Στόχος να μείνει ο κόσμος με την εντύπωση ότι έχουμε να κάνουμε γενικά για βιαιοπραγίες με υπεύθυνες ακραίες ομάδες.

            Πώς είναι δυνατόν να ελεγχθεί η λαϊκή αντίδραση σε ένα τόσο βάρβαρο έγκλημα. Και το έγκλημα είναι κυριολεκτικά βάρβαρό καθώς οι Έλληνες εγκληματίες είναι διαφορικοί. Οι Έλληνες εγκληματίες εύκολα κλέβουν άλλα σπάνια σκοτώνουν, καθώς ποτέ δεν σκοτώνουν άμα μπορούν να το αποφύγουν. Και συνήθως όταν δουν ότι δεν μπορούν να κλέψουν χωρίς να σκοτώσουν τρέπονται σε φυγή. Η διαφορά είναι σαφέστατη. Αντίθετα οι ξένοι βγάζουν και εγκληματίες που πρώτα σκοτώνουν και μετά κλέβουν.

Οι Έλληνες λοιπόν που αγανακτισμένοι κυνηγάνε μετανάστες ασκούν βέβαια βία, άλλα όταν θέλεις να περιορίσεις τη βία την χτυπάς στη ρίζα της και όχι στα αποτελέσματα της. Θα έπρεπε να ξέρουν ότι σπέρνουν ότι θέρισαν, καθώς η διαφυλετική βία είναι ενσωματωμένο συστατικό της πολυφυλετικής κοινωνίας που προσπαθούν να δημιουργήσουν. Η κοινωνική ειρήνη είναι δυνατόν να επιτευχθεί μόνο σε ομοιογενής φυλετικά και εθνικά κοινωνίες. Στις πολυφυλετικές κοινωνίες, όταν αυτές εμφανίζονται προσωρινά, κάθε έγκλημα που κάνει ένα μέλος της, αυτό το χρεώνεται συνολικά η φυλή του, το γένος του ή το έθνος του. Η κοινωνική ειρήνη αποκαθιστάτε μόνο όταν επανασχηματιστούν ομοιογενείς εθνικές κοινωνίες

Η βρώμικη επιχείρηση παραπληροφόρησης λοιπόν, μπορεί προσωρινά να καταφέρει να παρατείνει τη σημερινή κατάσταση, αλλά δεν πρόκειται να τα καταφέρνει για πάντα. Το έθνος ξυπνάει καθώς βλέπει ξεκάθαρα πλέον τις διαφορές του από τα άλλα έθνη και σύντομα θα αντισταθεί συνολικά στους εχθρούς του, εγχώριους και εξωτερικούς.

Η Μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού

     Θυμάμαι κάποτε ένα σοβαρό πολιτικό θέμα της Ελλάδας ήταν η λεγόμενη μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού. Δεν ήμουν βέβαια τότε σε ηλικία για να καταλαβαίνω τι συμβαίνει, πως τοποθετούταν τότε το θέμα, ποιοι ήταν αυτοί το ανήγαγαν σε σημαντικό θέμα, ούτε τι έλεγε η κάθε πλευρά πάνω σε αυτό.
        Μπορώ να καταλάβω όμως ότι αυτή η μαύρη τρύπα είναι το έλλειμμα που έθρεφε και θρέφει το χρέος της Ελλάδος κάθε χρόνο.
        Τι είναι αυτό που μεσολάβησε και αυτό το σοβαρό θέμα, πέρασε στο περιθώριο; Τι μας αποπροσανατόλισε από τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας;
Ποιες δυνάμεις κατάφεραν να αλλάξουν την οικονομική συζήτηση σε αυτήν την χώρα; Τι μας οδήγησε να ξεχάσουμε την ύπαρξη της Μαύρης Τρύπας ή οποία τελικά μας έπνιξε;
Όποιος θυμάται ίσως μπορεί να βοηθήσει..

Δραχμή Ευρώ και νομισματική πολιτική

Μία από τις πρώτες ενέργειες του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους μετά την ελληνική επανάσταση ήταν να τυπώσει το δικό του εθνικό νόμισμα. Το νόμισμα αυτό ονομάστηκε φοίνικας και συμβόλιζε την αναγέννηση από τις στάχτες του ελληνικού έθνους. Η νομισματική ανεξαρτησία ήταν παρεπόμενο της πολιτικής ανεξαρτησίας. Ένα πραγματικά ανεξάρτητο κράτος έχει και δικό του νόμισμα, ένα νόμισμα το όποιο κόβει το ίδιο και το χειρίζεται όπως θέλει, δηλαδή το υποτιμά όποτε θέλει σε σχέση με άλλα νομίσματα και κάνει τις πληρωμές του στο νόμισμα του, του όποιου την ποσότητα μπορεί να καθορίζει το ίδιο.

Την νομισματική μας ανεξαρτησία την παρέδωσε το καθεστώς στο υπερεθνικό μόρφωμα της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η παράδοση της νομισματικής μας ανεξαρτησίας συνοδευτικέ με την συνήθη προπαγάνδα του καθεστώτος που έπεισε τους Έλληνες ότι αυτό γίνεται προς το συμφέρον μας. Αν είχαμε ακόμα την νομισματική μας ανεξαρτησία η ΤτΕ θα μπορούσε να αγοράζει και να πουλά κρατικά ομόλογα διαμορφώνοντας το επιτόκιο τους στο σημείο που θα επιθυμούσε. Έτσι δεν θα γινόμασταν έρμαιο των οικονομικών εκβιαστών της παγκόσμιας τοκογλυφίας αποδεχόμενοι μετά την παράδοση της νομισματικής μας πολιτικής και την παράδοση της οικονομικής μας πολιτικής στο διεθνές καθεστώς, μέσω του Δ.Ν.Τ.

Το ότι η παράδοση της νομισματικής μας ανεξαρτησίας διευκόλυνε την είσοδο του Δ.Ν.Τ. είναι μεν γεγονός αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η διακήρυξη της οικονομικής μας ανεξαρτησίας θα λύσει το πρόβλημα. Τα προβλήματα πάνω στα οποία πάτησε το Δ.Ν.Τ. στη χώρα είναι πραγματικά και εάν δεν λυθούν δεν θα είναι επιτυχημένη η εισαγωγή νέου νομίσματος. Το νέο νόμισμα θα αναγκαστεί να γίνει  πληθωριστικό ώστε να επιτύχει την αποπληρωμή του χρέους.

Η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη στην οικονομική πολιτική των χρεωστών της μέχρι να μην τους έχει ανάγκη πια, δηλαδή μέχρι το έλλειμμα να μηδενιστεί σε πρώτη φάση και σε δεύτερη όταν το χρέος περιοριστεί.

Καθώς το Δ.Ν.Τ. εκπροσωπεί τους δανειστές μας έχει επιλέξει το δύσκολο δρόμο προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας. Αυτός ο δρόμος επικεντρώνει σε 2 θέματα. Το ένα είναι η πλήρης αποπληρωμή των υπαρχόντων δανείων και το άλλο είναι η δημιουργία ευκαιριών επενδύσεως του παγκόσμιου κεφαλαίου στην χώρα. Με τις πρώτες θυσίες του ελληνικού έθνους το έλλειμμα μειώθηκε σε 10,5% από 15,4%. Το ότι η ανεργία έφτασε στο 15,1% δεν ενδιαφέρει το Δ.Ν.Τ. Μεγάλη ανεργία εξάλλου σημαίνει φθηνό εργατικό δυναμικό για τις ξένες εταιρίες που θα εγκατασταθούν στην χώρα μετά την ολοκλήρωση του εγχειρήματος. Όταν όμως ανεβαίνεις ένα βουνό και βρίσκεσαι στη μέση της διαδρομής δεν κατεβαίνεις από το βουνό για να πας από το ποτάμι που στην αρχή επέλεξες να αποφύγεις.

 Όσοι υποτιμούν το ελληνικό έθνος και νομίζουν ότι αυτή η μικρή δυσκολία θα το λυγίσει, αγνοούν τελείως την μεγαλόπρεπή ιστορία μας. Πολύ πιο σύντομα από όσο οι περισσότεροι νομίζουν, το έθνος θα ανακάμψει εκπλήσσοντας τους πάντες. Θα φτάσουμε λοιπόν στην κορυφή του βουνού. Τότε θα είναι η ώρα να αποκτήσουμε ξανά την οικονομική και προπάντων την πολιτική μας ανεξαρτησία.

Αναδιάθρωση, χρεοκοπία, Λύση ή νέο πρόβλημα

Τις τελευταίες μέρες όλο και αυξάνονται οι φωνές που υποστηρίζουν ότι η χρεοκοπία της Ελλάδος ή η αναδιάρθρωση του χρέους με κούρεμα ενός ποσού, μπορεί να αποτελέσει λύση στα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδος. Όμως αυτή η σκέψη ή πρόταση κρύβει πολύ σημαντικές παγίδες.

Πρώτη σημαντική παρατήρηση είναι ότι αν μπορούσαμε να ξεφύγουμε από το χρέος αποφασίζοντας ότι δεν θα το πληρώσουμε, ή δεν θα το πληρώσουμε όλο, τότε γιατί μπήκαμε σε όλο αυτό το κόπο με όλα αυτά τα μέτρα. Αν ήταν τόσο εύκολο για ένα κράτος να αρνηθεί τις δανειακές υποχρεώσεις που το ίδιο υπόγραψε, τότε πρώτον γιατί δεν το κάναμε ήδη και δεύτερον και σημαντικότερο γιατί ο οποιοσδήποτε να δανείσει ένα κράτος. Δεν δανείζεις κάποιον εάν μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να αποφασίσει ότι δεν θα σε πληρώσει. Οι υποστηρικτές μιας τέτοιας λύσης του προβλήματος του χρέους, αποτελούν περισσότερο σειρήνες της εγκατάλειψης κάθε προσπάθειας πραγματικής λύσης παρά κάποιοι που επιμένουν σε μια λύση που το καθεστώς φοβάται να δώσει.

Καταρχήν η μη πληρωμή όλου του χρέους σημαίνει ρήξη με τους δανειστές σου. Οι εσωτερικοί δανειστές σου, δηλαδή οι ελληνικές τράπεζες είναι δυνατόν να αποδεχτούν την λύση της αναδιάρθρωσης καθώς η τύχη όλων μας είναι κοινή. Οι εξωτερικοί δανειστές μας όμως δεν θα δέχονταν ποτέ εθελοντικά μια αναδιάρθρωση. Επιμήκυνση, αναχρηματοδότηση ναι, αλλά όχι αναδιάρθρωση. Απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορεί  ένα έθνος να πάρει αυτήν την απόφαση της μη πληρωμής των χρεών της είναι να μην χρειάζεται στο εξής δανεικά. Και εμείς εξακολουθούμε να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα βγάζουμε. Πως είναι δυνατόν λοιπόν να έρθουμε σε αυτήν την ρήξη, χωρίς να έχουμε μηδενίσει το πρωτογενές έλλειμμα (δηλαδή το έλλειμμα χωρίς τους τόκους) .

Αλλά ακόμα και αν εξισορροπήσεις το έλλειμμα και έρθεις σε σύγκρουση με τους δανειστές σου, πρέπει να είσαι έτοιμος για όλες τις πιθανές αντιδράσεις. Και οι πιθανές αντιδράσεις δεν είναι διαβήματα στον Ο.Η.Ε. ούτε καταγγελίες σε διεθνή δικαστήρια. Το παγκόσμιο καθεστώς εάν η Ελλάδα περάσει σε διεθνή παρανομία είναι σε θέση να στρέψει κάποιο άλλο κράτος σε πόλεμο εναντίον μας. Αυτό έγινε και μερικά χρόνια μετά την χρεοκοπία του Τρικούπη στον πόλεμο του 1897. Αμέσως μετά την ήττα του 1897 η Ελλάς αποδέχτηκε τον διεθνή οικονομικό έλεγχο, ώστε να μπορέσει να πληρώσει το χρέος της. Με λίγα λόγια όταν είπαμε δεν πληρώνω, γιατί δεν μπορώ να πληρώσω, μας είπανε: θα πληρώσεις με το ζόρι, τόσο απλά.

Εάν κερδίσεις κάποιον πόλεμο τότε μπορείς να κάνεις τα πάντα, ο χαμένος τότε είναι αυτός που πληρώνει . Αυτοί  όμως που προτείνουν την αναδιάρθρωση δεν το κάνουν γιατί είναι έτοιμοι να έρθουν σε ρήξη με το παγκόσμιο καθεστώς αρνούμενοι την πληρωμή  του σύγχρονου φόρου υποτέλειας της ημιανεξάρτητης Ελλάδας. Δεν είναι σε καμιά περίπτωση έτοιμοι για θυσίες ζωών με σκοπό την πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία της Ελλάδος.  Εφόσον δεν έχουν αυτήν την πρόθεση και την αποφασιστικότητα που απαιτεί μια τέτοια απόφαση τότε οι σκοποί τους πρέπει να είναι είτε πονηροί.  εφόσον δεν πρόκειται για αφελείς. Κάποιοι θέλουν οι Ελλάδα να περάσει σε εσωτερικό χάος , κάποιοι είναι ξενοκίνητοι από αυτούς που έχουν ποντάρει στην χρεωκοπία της Ελλάδος κάποιοι άλλοι  θέλουν απλά να εντυπωσιάσουν. Στους αφελείς συμπεριλαμβάνονται αυτοί που μπερδεύουν την αναδιάρθρωση με την επιμήκυνση ή κάποιου είδους ευκαιριών πληρωμής καθώς και αυτοί που ζητάνε την αναδιάρθρωση του χρέους μην αντέχοντας της οικονομικές θυσίες που απαιτεί η πληρωμή του. Πάντως κανένας δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένος να υποστεί η Ελλάς τις θυσίες της άρνησης του χρέους της, που θα είναι μεγαλύτερες από αυτές της πληρωμής του γιατί είναι θυσίες που απαιτούν αίμα. Εν ολίγοις εφόσον δεν είμαστε έτοιμοι για  πόλεμο ας αφήσουμε κατά μέρος την ανασυγκρότηση.  

Μακάρι ή Ελλάδα να είχε το φρόνημα που απαιτεί η μη πληρωμή τους χρέους της άλλα δυστυχώς  το καθεστώς έχει φροντίσει να αποκοιμίσει όλα εθνικά αντανακλάστηκα μας. Τότε θα είχε έρθει η ώρα να πετάξουμε από πάνω μας τον σύγχρονο φόρο υποτέλειας. Για να κλείσω αισιόδοξα η Ελλάς θα τα καταφέρει τελικά να ξεφύγει από την κρίση γιατί απλούστατα το πρόβλημα δεν είναι τόσο μεγάλο όσο παρουσιάζεται.

Ξενομανία και ανάστροφος ρατσισμός

ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΧΡΟΠΑΘΕΣ ΑΡΘΡΟ.

Παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες για άλλη μια φορά μία απίστευτη ξενομανία. Αυτήν τη φορά οι ξένοι στους οποίους προσφέρουμε αυτόν τον θαυμασμό είναι οι Ιάπωνες. Ο Ιαπωνικός λαός, εμφανίζεται εξαίσιος, υπομονετικός, ενωμένος και άλλα πολλά. Αυτό δεν είναι επιλήψιμο εάν εφαρμοζόταν τα ίδια μέτρα και σταθμά μεταξύ Ελλήνων και Ιαπώνων. Εάν γινόταν στην Ελλάδα ο μεγαλύτερος σεισμός που μπορεί να γίνει στην περιοχή μας, που φυσικά θα είχε μεγάλες καταστροφές, τότε οι ίδιοι που θαυμάζουν τους Ιάπωνες για την ενότητα τους και την υπομονετικότατα τους , θα έβγαιναν να βρουν και να καταγγείλουν με αγανάκτηση τους υπευθύνους, σπέρνοντας την διχόνοια στο Ελληνικό έθνος. 

Κανείς δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι  αυτή η ξενομανία αποτελεί ανάποδο ρατσισμό, καθώς το να αποδίδεις στο σύνολο ενός λαού χαρακτηριστικά θεωρείται ρατσισμός. Οι δουλόφρονες Ιάπωνες που δουλεύουν όλη τη μέρα, ξαφνικά αποτελούν πρότυπο. Οι Ιάπωνες θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα απέφευγαν την πυρηνική ενέργεια καθώς ένιωσαν τις συνέπειες μιας πυρηνικής καταστροφής. Παρά λοιπόν το έγκλημα πολέμου της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, και παρά τις προειδοποιήσεις που αποκαλύφθηκαν από τα WIKILEAKS ότι τα πυρηνικά εργοστάσια τους δεν θα άντεχαν τέτοιους σεισμούς, ανάπτυξαν και διατήρησαν πυρηνική ενέργεια σε σεισμογενή περιοχή. Οι αρνητικές αυτές όψεις των σημερινών γεγονότων περνάνε στα ψιλά από τους παρουσιαστές των ειδήσεων.

Είναι λοιπόν θεμιτό να παρουσιάζονται φυλετικές διαφορές όταν αυτές μας εμφανίζουν κατώτερους από τους άλλους, αλλά δεν είναι θεμιτό να εμφανίζονται φυλετικές διαφορές όταν παρουσιάζουν την ελληνική υπεροχή;  Ναι η διαφορά μεταξύ ελληνικού και ιαπωνικού λαού υπάρχει, Το Ελληνικό έθνος, πρόκειται για έναν ελευθερόφρονα λαό, που ο καθένας μας έχει και λέει την άποψη του, με τα γνωστά προβλήματα διχόνοιας, ενώ ο Ιαπωνικός λαός αποτελείται από δουλόφρονες ανθρώπους υποταγμένους στα αφεντικά τους, που δεν τολμάνε να σκεφτούνε ή να διατυπώσουν, ότι κάποιος πιο ψηλά ιεραρχικά από αυτούς μπορεί να έκανε κάτι λάθος ή να έκανε κάποια παράλειψη. Αυτοί είμαστε εμείς και αυτό είναι αυτοί , και φυσικά διαφέρουμε με τον αυτοκτονικό Ιαπωνικό λαό αλλά όχι προς το χειρότερο, αλλά προς το καλύτερο.

Η ποινικοποίηση της αλήθειας και η ελεύθερη άποψη

            Τις τελευταίες μέρες το καθεστώς, παρουσίασε την πρόθεση του να δημιουργήσει έναν νέο νόμο με σκοπό την καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.  Την καταπολέμηση αυτήν, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού δεν θέλει να την αντιμετωπίσει στο επίπεδο των πράξεων, αλλά πιο πρίν στο επίπεδο των σκέψεων και της διάδοσης τους. Θέλει λοιπόν το καθεστώς να ποινικοποιήσει την καλλιέργεια εχθροπάθειας, έναν καινοφανή όρο. Αυτήν λοιπόν την εχθροπάθεια που την καλλιεργούμε όλοι εμείς, που λέμε τις απόψεις μας θα μας την προσάπτουν ως αδίκημα και θα μας σέρνουν στα δικαστήρια.

Αυτό σημαίνει ότι το καθεστώς  αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού καταργώντας την ελευθερία λόγου, καθώς βλέπει ότι ενισχύονται οι αντικαθεστωτικές- εθνοκεντρικές απόψεις. Η αλλαγή αυτή των όρων του παιχνιδιού ρίχνει τις μάσκα του καθεστώτος που μέχρι τώρα με το δημοκρατικό της προσωπείο εμφανιζόταν ως προασπιστής της ελευθερίας σε αντίθεση με τους εχθρούς της. Το γεγονός ότι το καθεστώς είναι διατιθέμενο να ρίξει αυτήν τη μάσκα δείχνει ότι βρίσκεται σε πανικό.

Αυτό όμως που ενδιαφέρει το καθεστώς στην πραγματικότητα δεν η ποινίκοποίηση του ελεύθερου λόγου, έναν ελεύθερο λόγο που ξέρει να χειρίζεται προς το συμφέρων του, αλλά η ποινικοποίηση της αλήθειας. Την αλήθεια προσπαθεί να θάψει το καθεστώς και αυτή η πρόθεση του  βρίσκεται πίσω από αυτόν το νόμο. Η επαφή των Ελλήνων με άλλες φυλές μέσω της λαθρομετανάστευσης, ανέβασε την συνειδητοποίηση της διαφορετικότητας τους από τους άλλους ανθρώπους. Το καθεστώς μπορούσε εύκολα να διαδίδει τα ψεύδη περί ισότητας των ανθρώπων όσο οι Έλληνες ζούσαν σε ένα ελληνικό κράτος με Έλληνες το γένος για υπηκόους οπότε δεν ζούσαν ανάμεσα σε ξένους αλλογενείς.

Σήμερα όμως οι ορδές των βαρβάρων που εποικίζουν την γη μας αυξάνουν την συνειδητοποίηση του Ελληνικού έθνους για την καταγωγή μας και την σημασία της. Το καθεστώς εγκλωβισμένο στις ιδεοληψίες του αδυνατεί να καταλάβει τις αιτίες της ανόδου του εθνικισμού, και νομοθετεί απελπισμένα την ποινικοποίηση της αλήθειας. Δηλαδή κανείς δεν θα μπορώ να πει ότι π.χ. οι Τσιγγάνοι έχουν επιλέξει τον τρόπο ζωής τους , καθώς προέρχονται από νομαδικούς λαούς και δεν πρόκειται να ενταχθούν ποτέ στην ελληνική εθνική κοινωνία, καθώς ζούνε ακριβώς με τον τρόπο που ταιριάζει σε αυτούς. Όμως αυτό ειπωθεί είτε όχι οι Έλληνες έχουν ήδη αρχίσει από μόνοι τους να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει στην πατρίδα μας. 

Είτε περάσει αυτός ο νόμος είτε όχι σίγουρα θα έχουμε κέρδη. Αν περάσει θα ρίξει η κυβέρνηση το προσωπείου του ελεύθερου λόγου. Αν δεν περάσει η άνοδος του εθνικισμού σίγουρα θα συνεχιστεί.

Τα γεγονότα στη Λιβύη

Εδώ και μέρες παρακολουθούμε με αγωνία το τι συμβαίνει στη Λιβύη. Το τελευταίο διάστημα βρίσκονται σε εξέλιξη στον αραβικό κόσμο σημαντικά ιστορικά γεγονότα με σημαντικότερο από ότι φαίνεται μέχρι τώρα τα γεγονότα στη Λιβύη. Στην παρουσίαση των γεγονότων αυτών, μέσω των ΜΜΕ εντοπίζω μια σημαντική διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα ιστορικά γεγονότα που παρακολουθήσαμε πιο παλιά όπως την εισβολή στο Ιράκ. Αυτή την φορά η «ενημέρωση» που λαμβάνουμε είναι η ίδια με αυτή του υπόλοιπου δυτικού κόσμου. Παλιότερα όποιος θυμάται τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης διαχωρίζανε ελαφρώς τη θέση τους από τις πληροφορίες που λαμβάνανε από το CNN και από την υπόλοιπη δύση. Έτσι κατά την εισβολή στο Ιράκ όπως την ξέρουμε εδώ, και όχι «απελευθέρωση» όπως την λένε στην δύση πολλοί από εμάς την παρακολουθούσαν με την κρυφή ελπίδα να αντέξει ο Σαντάμ. Σήμερα σχεδόν κανένας δεν ελπίζει να αντέξει ο Καντάφι , αφού τα ΜΜΕ υιοθετούν πλήρως την ενημέρωση που έρχεται από την δύση χωρίς να κρατούν καθόλου επιφυλάξεις για τον αριθμό των νεκρών, τις μεθόδους του Καντάφι και άλλα πολλά.
Η ορολογία των ελληνικών μέσων ενημέρωσης πλήρως υιοθετεί αυτήν των ξένων , ακούμε λοιπόν για παραλήρημα Καντάφι και άλλα τέτοια , παίρνοντας θέση σε μια εσωτερική διαμάχη μιας χώρας που δεν ξέρουμε πως θα καταλήξει και ποιος θα επικρατήσει. Έτσι αν αύριο οι Αμερικανοί ή το ΝΑΤΟ ή ο Ο.Η.Ε. εισβάλουν στην Λιβύη για να την σώσουν θα μας φανεί πιο λογικό. Πολύ αμφιβάλλω αν στην εξέγερση εναντίον του Καντάφι στη Λιβύη έχει σκοτωθεί περισσότερος κόσμος από σε αυτήν εναντίον του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο. Εξάλλου δεν ήταν κανένας δημοσιογράφος μπροστά να το επιβεβαιώσει. Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι η αλλαγή που φαίνεται να υπάρχει στο ελληνικό καθεστώς με την πλήρη συμπόρευση του με το διεθνές νεοταξίτικο καθεστώς.

1821

    Αηδία, από την προσπάθεια επαναγραφής της ιστορίας μας,

Οι εθνικοί μας ήρωες σφαγείς, λες και υπάρχει πόλεμος χωρίς νεκρούς, Λες και ο κατακτητής ήταν μόνο οι στρατιώτες των Τούρκων και όχι όλοι οι Τούρκοι. Λες και μπορούμε να μιλάμε για άμαχους Τούρκους όταν όλοι οι Έλληνες ήταν πρακτικά άμαχοι. Καμιά προσπάθεια ερμηνείας των αιτίων που οι Έλληνες επέλεξαν το 1821 Ή την ΕΛΕΥΘΕΡΙΆ Ή τον ΘΆΝΑΤΟ. Για το τι έγινε στην Τριπολιτσά, αρκεί να διαβάσουμε την συνέχεια του εθνικού μας ύμνου, του ύμνου εις την ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού δεν χρειαζόμαστε τις δικές τους ερμηνείες που τόσο μοιάζουν με την Τουρκική εκδοχή της ιστορίας.

Τα ιστορικά γεγονότα ατάκτως ερριμμένα , πρώτα αναφέρεται η επανάσταση στη Πελοπόννησο και μετά στην Μολδοβλαχία τάχα μου σαν να γίνανε ταυτόχρονα και όχι το ένα αμέσως μετά το άλλο. Κλασσική μέθοδος παραχάραξης της ιστορίας, ώστε να μην καταφέρνει ο ακροατής να κάνει σύνδεση αιτίας αιτιατού.

Υλιστική ανάλυση των γεγονότων , ξαφνικά κανείς δεν πολεμάει για την ελευθερία , όλοι πολεμάνε για λάφυρα και για εξουσία.  Ανάλυση που προδίδει τις ιδεοληψίες των παραγωγών. Η συζήτηση μετά απλά προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Με μία λέξη ΠΡΟΠΑΓΆΝΔΑ.

Για τα υπόλοιπα θα μιλήσουν οι ιστορικοί.

Τώρα και στα πανεπιστήμιά μας

Στην αρχή τους βλέπαμε στους δρόμους μας,
Μετά τους είδαμε στις πλατείες μας,
Τώρα τους είδαμε και στα πανεπιστήμια μας.
Αύριο θα τους δούμε και στα σπίτια μας;

Απίστευτη σχεδόν ακούγεται η είδηση ότι οι λαθρομετανάστες-έποικοι , έφτασαν στο σημείο να καταλάβουν πανεπιστημιακό κτήριο για να απαιτήσουν να τους αφήσουμε να παραμείνουνε εδώ. Αυτές τις μέρες αναβάλλονται οι προγραμματισμένες πανεπιστημιακές εξετάσεις για χάρη τους. Αντί να κρύβονται μη τυχόν και τους βρει η αστυνομία και τους απελάσει για την παράνομη είσοδο τους στην χώρα μας έχουν το θράσος να απαιτούν. Μας απειλούν ότι αν δεν τους δώσουμε άσυλο θα κάτσουν να πεθάνουν της πείνας. Απεργία πείνας το λένε αυτό.

Μα αυτοί δεν ήταν που ήρθαν στην Ελλάδα επειδή πεινούσαν στις χώρες τους; Και τώρα έρχονται εδώ και μας απειλούν ότι θα κάτσουν να πεθάνουν από την πείνα; Αυτοί δεν θα έπρεπε να είναι τρισευτυχισμένοι που η αστυνομία μόνο από τρομερή σύμπτωση υπάρχει περίπτωση να τους πετύχει και να τους απελάσει; Δεν θα έπρεπε να είναι τρισευτυχισμένοι που στην Ελλάδα με 70 λεπτά αγοράζεις μία φρατζόλα ψωμί αρκετή για να χορτάσεις ολόκληρη μέρα. Τι φταίει για το αυξανόμενο θράσος τους; Πέρσι καταλάβανε τις κεντρικές πλατείες τις Αθήνας για να προσευχηθούνε, λες και δεν ξέρανε ότι ήρθανε σε μία χριστιανική χώρα.  

Οι  λαθρομετανάστες, ακόμα κι αν ήρθαν αρχικά μόνο για μια καλύτερη ζωή, δεν πρόκειται να μείνουν μόνο σε αυτό. Είναι στη φύση του ανθρώπου να συγκρίνεται πάντα με τους τριγύρω του και να διεκδικεί παρόμοιο επίπεδο ζωής. Το πολύ ή το λίγο δεν έχει να κάνει με την ποσότητα των αγαθών που απολαμβάνει ο καθένας μας άλλα από την ποσότητα των αγαθών που απολαμβάνει σε σχέση με τους τριγύρω του. Με αυτά τα δεδομένα η φυλετική-εθνική σύγκρουση με τις ορδές των βαρβάρων που εισέβαλαν στην χώρα μας είναι αναπόφευκτη, καθώς αυτοί θα νιώθουν πάντα μειονεκτικά απέναντι σε εμάς. Είναι θέμα χρόνου να ξεχάσουν τη βελτίωση της ζωής που επέτυχαν με την μετανάστευση τους και να διεκδικήσουν όλο και περισσότερα από την Ελλάδα. Το αποτέλεσμα θα είναι η δημιουργία μειονοτήτων που θα διεκδικήσουν μερίδιο στην εξουσία.

Τα αριστερά μαρξιστικά κόμματα που ονειρεύονται την επανάσταση, ενισχύουν το εποικιστικό ρεύμα, βλέποντας σε αυτό τη μαγιά της αυριανής επανάστασης.  Εμείς αποδεχόμαστε τη μαζική προπαγάνδα του καθεστώτος που βασίζεται στις ευαίσθητες ανθρωπιστικές μας χορδές. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο εποικισμός τις πατρίδας μας συνεχίζεται και εμείς απλά τον παρακολουθούμε.

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΕΠΟΙΚΙΣΜΌ.

H φύλαξη των συνόρων

   H φύλαξη των συνόρων

  Πριν από λίγες μέρες το καθεστώς ανακοίνωσε την πρόθεση του να κατασκευάσει φράχτη κατά μήκος των συνόρων μας στον Έβρο. Ο τρόπος που ανακοινώθηκε αυτή η είδηση δημιουργεί την εντύπωση ότι το σύνολο των συνόρων στον Έβρο θα περιφραχτούν, καθιστώντας δύσκολη την περαιτέρω είσοδο των βάρβαρων εποίκων στη χώρα. Αυτή η απρόσμενη ελπίδα αναιρείται άμα μελετηθεί καλύτερα η είδηση. Μόνο 12,5 χιλιόμετρα σκοπεύουν να περιφράξουν. Τι θα γίνει όμως όλα με το υπόλοιπο μήκος των χερσαίων ελληνοτουρκικών προσωρινών συνόρων που είναι 206 χιλιόμετρα. Μία μικρή καθυστέρηση για τους δουλεμπόρους λοιπόν, τον επόμενο μήνα θα έχουν βρει νέα περάσματα για να κάνουν την δουλειά τους. Άδικα χαρήκαμε λοιπόν.

Το να φυλάσσει τα σύνορα του ένα κράτος δεν αποτελεί απλά δικαίωμα του κράτους, αποτελεί κυρίως υποχρέωση του. Μια υποχρέωση που έχει κάθε κράτος προς τους πολίτες του. Ένα καθήκον που αν το αμελήσει θέτει σε κίνδυνο την ίδια του την ύπαρξη. Το καθεστώς θα κάνει όλες τις δυνατές κινήσεις να δημιουργήσει την εντύπωση ότι κάνει ότι είναι δυνατόν για να αντιμετωπίσει τον συνεχιζόμενο εποικισμό της πατρίδας. Όμως η μέχρι τώρα εγκληματική αμέλεια των υποχρεώσεων του δύσκολα μπορεί να μας κάνει αισιόδοξους. Η έως τώρα συμπεριφορά του καθεστώτος αποδεικνύει ότι οι εξαρτήσεις του, του απαγορεύουν να ακολουθήσει πραγματικά εθνική πολιτική. Οι κατά καιρούς εξαγγελίες όπως μηδενική ανοχή και οι φράχτες φαίνεται ότι γίνονται για την καθησύχαση του λαού, την ψηφοθηρία και την επιβίωση του καθεστώτος.

Το σύνολο των Ελληνικών συνόρων πρέπει να περιφραχτεί και να φυλαχτεί ενώ παράλληλα πρέπει να απελαθεί το σύνολο των εποίκων. Αυτό τουλάχιστον σημαίνει η φράση μηδενική ανοχή.